Met oog op morgen het wielerseizoen. Buiten is het wit, binnen in de sportschool zit Corniel. De oplettende lezer knippert met de ogen. Leest u dat goed? Corniel in de sportschool? Ik zou deze vraag bijna Smeetsiaans bevestigend herhalen. Maar daar zit u wellicht niet op te wachten.
Blijft de vraag wat wie brengt Corniel in de autogarage die Ramdas SportCenter heet? Zijn naam is De Wit, Norbert de Wit. Wielertrainer bij WebTrainer.nl. In plaats van op goed geluk wat aan kloten – vandaag eens een tochtje D1, morgen is een blokje D3 of twee – is er vanaf afgelopen maandag een strak schema af te werken. Een schema dat er voor moet zorgen dat ik dit seizoen twee maal fabelachtig kan pieken. Gloreren tijdens de Grand Prix Vijfhuizen in de vroege zomer, en wellicht zelfs zegevieren tijdens het CK, NK (voor kneuzen, dat dan wel) en de Montstertijdrit in september, de maand M.
De Wit is een vriendelijke, gemoedelijke, en bescheiden wielrenner. Een tijdrijder pur sang, met een ruime ervaring in het begeleiden van wielrenners. Naast talentloze brokkenpiloten als ik, begeleidt hij ook renners met enige talent, waaronder een flink aantal Swabisten. Eliterenners uit de regio, die LRTV Swift (m’n cluppie) respectievelijk Avanti en De Bollenstreek ontgroeid zijn. De Wit reed tot vorig seizoen zelf trouwens ook mee in dit sterrenensemble. Hopelijk houdt ie het een beetje met me uit.
Maar goed, dat trainen op kracht, op spier(massa) ontwikkeling. Dat is niet des Corniels. Jaren geleden – ik was nog een tiener – heb ik tot twee maal toe vergeefs geprobeerd een bredere torso te kweken door met gewichten en monsterlijke apparaten (niet te verwarren met tt-monsters) in de weer te gaan. Zonder enig succes, maar dat zal voor diegene die mijn postuur kennen geen verrassing zijn.
Dus toen ik vanavond met knikkende knietjes binnenliep, aangestaard door  jonge mannen met opgepompte borstkassen en dertigers en veertigers waarvan de noodzaak om aan hun lichaam/conditie te werken overduidelijk zichtbaar was, voelde ik me direct de vreemde eend in de bijt. Gelukkig kon de eigenaar wel iets met het programma dat De Wit voor  me had bedacht.
Dus daar lag ik, hopeloos het scharminkel op de grond, drie maal dertig sit-ups te doen, net als een oneindigheid aan leg-pull-, -push-, en -press-oefeningen te doen, hier en daar een steunbetuiging in ontvangst nemend van de eigenaar, die volgens mij niet weet dat er ook fietsen zijn met voorwiel. Wat het resultaat op lange termijn zal zijn, is nog onduidelijk, voor de korte termijn weet ik het nu al: spierpijn…