Het was 10 februari en de sneeuw dwarrelde door de winterlucht dat het een aard had. Ik haalde een TT-machientje op in Helmond en liet me – nu ik er toch was – opmeten. Een Moozes Hurricane, beschikbaar gesteld Jan van Dijk Bikes & Services, voor de TijdstrijdersCup van zondag 11 april. Ook zegde ik toe dat ik er zelf een testrit op zou maken, en daar verslag van zou doen. Het was echter wachten op betere tijden…
Uiteindelijk werd al het wachten beloond. Er stond een stevige bries (Zo’n 4 à 5 Beaufort) maar droog, en met 8 graden, ook nog acceptabel warm. Oké, het was niet meer die heerlijke 17 graden van afgelopen woensdag, toen ik zowaar met korte broek reed, maar toch.
Naast deze test-orkaan had ik ook m’n eigen TT-monster bij me. Behalve spelen en testen met de Okraan, wilde ik ook serieus trainen, en dat kan toch altijd het beste op je eigen machine.
Inspectie
Een uitgebreide inspectie van de Orkaan die nu al zo lang in mijn werkkamer stond te wachten op de dag des oordeels, leert me dat het zadel niet mijn keuze is. Mijn ‘afwijkende’ voorkeur is natuurlijk niet de maat der dingen, en ik moet het in m’n achterhoofd houden bij het beoordelen van de fiets. De wielen – Token C50A(lumnium) – zijn vergelijkbaar met de KuiperTrading wielen die ik ondanks gekocht heb, zowel qua prijs als qua gewicht. Van de decals moet je houden, maar op zich is ook daar niets mis mee. Het Pro Missle Carbon tijdritstuur is wellicht het pronkstuk van deze fiets. Ik ken geen stuur dat er zo goed uitziet dat zo (relatief) weinig kost. Veel sturen van vergelijkbare (of lagere) prijs zien er gewoon niet uit.
Het frame en de voorvork zijn prima.  Sterker nog, gezien de prijs van de voorvork zou ik deze graag willen aanschaffen. Het schijnt echter dat ze niet los geleverd worden. Dat is dan wel weer jammer. Het frame is stijf, en oogt aerodynamisch. Het mist iets eigens zoals Cervélo, Giant en Specialized dat wel hebben. Maar goed, dat is een hele andere prijscategorie, en derhalve een oneerlijke vergelijking. Bij vergelijkbare merken moet je denken aan  Canyon, Stevens, Cube, etc. En daar mist dat eigene ook.
De Test
Maar genoeg gekeken, genoeg gepraat. Er moest getraind worden. Na een beetje spelen met de afstelling van het zadel ben ik weg. Eerst een rondje inrijden, daarna een Woubrugge ‘proloogje’  met de Orkaan. Hij stuurt en zit goed. Hoewel het stuur zonder stuurlint en minimale armpads wel kaal aanvoelt. De bochten gaan goed en de combinatie van frame, wielen, frame en berijder is een goede. De inrijdronde geeft moed voor het echte werk.
Na een korte stop voor wat eten en drinken ga ik los. Zonder teller (niet meegeleverd) rijd ik op de hartslagmeter weg. Precies 7,3 kilometer over voor mij overbekend asfalt. De wind beukt, en als je je best doet, merk je dat beter dan normaal. Het zadel begint te wennen, en ik zoef hier en daar wat wielertoeristen en dagjesmensen voorbij. De tijd valt me tegen: 12 minuten en 1 seconde. Mijn p.r. hier staat op 10:14, waarbij vermeldt moet worden dat de wind toen gunstig was, en dat het een wedstrijd betrof, geen training. Zou het aan de fiets liggen?
De vergelijking
Nu met m’n TT-monster. Ik pak haar uit de auto en leg vervolgens de Orkaan erin. Ik ga zitten en merk hoe vergroeid je raakt met je eigen fiets. Het voelt vertrouwd, het voelt goed.
Ik rijd weg. De beleving is groots. Groter dan met de orkaan. Ik voel me de winnaar van de loterij. Mijn TT-monster is het winnende lot. Dat ik daar tegenaan gelopen ben. Dit rondje gaat in 11:58, drie seconde sneller. De snelheid van beide fietsen is dus vergelijkaar. Maar de beleving maakt het verschil. Mijn eigen fiets doet mijn hart sneller kloppen, deze Orkaan (nog) niet. Ik drink en en eet nog wat en plak er nog een rondje achteraan. Met 12:15 merk ik dat het erin begint te hakken. Drie proloogjes met 70% wind tegen, zijn zwaar. De training is klaar.
Het oordeel
De Moozes Hurricane is een prima TT-fiets, die prima rijdt. No-nonsens voor een prima bedrag. Zoals hij voor me staat echter is het nog geen echte TT-fiets. Het mist nog de bezieling, iets eigens. Sowieso is een TT-fiets zonder disk geen échte, maar los daarvan. Er mist slagroom op het appelgebak. Een speciaal zadel, bidon,  remhoeven, krankstel, voorvork of nog mooier paintjob, waardoor je ziet: hé deze is niet vanuit de catalogus, deze fiets is van iemand, en je moet rekening met hem houden. Je moet hem je eerst eigen maken. En dan kan ook deze fiets er zo uitzien dat je concurrentie denkt: wow, da’s een lot uit de loterij, die wil ik ook. Het zit erin, je moet het er alleen zelf uithalen.
