Onlangs heb ik via het grote wereldwijde web een SRM gekocht. Dat is een crank met vier extra stukjes metaal erin, waar als je er aan trekt een spanning over komt te staan. Er zit een hip rood kastje/display bij en een chipje in die één en ander omzet in leesbare data. In Watt onder andere.
De vorige eigenaar van dit veel te dure speelgoed woont aan de andere kant van de grote plas, dus de lader  kon niet zomaar in het Nederlandse lichtnet geplugd worden. Tussen de bedrijven door had ik daar wat op gevonden (met een stroomomvormer) en ik had een beetje zitten pielen met de aansluiting. Zonder succes.
Bij aankomst in Woubrugge hinkte ik nog op twee gedachten: zal ik kijken of e.a. het nog doet, of zal ik het laten voor wat het is? Uiteindelijk voor het laatste gekozen en gaan inrijden.
Het ging allemaal niet heel soepel en toen ik m’n Tacxwiel verving door m’n disc, leek m’n hippe nieuwe aerodynamische achterrem aan te lopen. Wat gevloek en gepiel met geleend gereedschap later, leek het in orde.
Nog even een stukje fietsen, en wat denk je? Getik. Heel irritant.
– Loopt die rem nog steeds aan?
– Shit, ik moet bijna starten…
En niet veel later reed ik dan. Met tikkende fiets. M’n snelheidsmeter gaf hele rare waarden: 38, 45, 38, 65, 42, 80, 37, tik, tik. Ik had geen tijd om er over na te denken, behalve dan, dat de sensor wellicht aanliep, of dat de tik een hick-up in m’n teller zou veroorzaken. Tik, tik, tik, tik.
De hartslag zakte zelf weer even onder m’n omslag. Na de bocht ging het beter. Tik, tik, tik, voor de wind schakelde ik naar de 54:14. Het moest wel hard gaan, gezien het feit dat ik dat lekker rond kreeg. Tik. De slinger ging ik te hard in, waardoor ik voor het tweede deel meer moest remmen dan me lief was. Tik, tik.
Toch was ik zo weer op gang en schakelde zelfs door naar de 54:13. Een verzet dat ik zelden hanteer. Wow, het waait. Maar die tik! De hartslag ging goed het rood in met 176 slagen, maar ik werd gek van dat tik, tik, tik, tik, tik.
De finish kwam in zicht. Tik, tik, tik, 10:24. Deceptie, tien seconde langzamer dan vorig jaar. Pas toen ik weer bij m’n positieven was zag ik wat er mis was: de snelheidsensor liep idd aan, en mijn voorwiel zat verkeerd om. Iets wat met een Hed H3 wel degelijk uitmaakt. Daar sta je dan met je mooie materiaal, jezelf een beetje tegen te werken.
Een schrale troost. Lance Armstrong Der Jan (met dank aan Bruco) ging me voor…
Ha Corniel,
heb je de Marmotte (en dergelijke tochten) al gereden? (Maratona, OetsThaler)
Maak van jouw “gewicht” een voordeel!
….en ik vermoed dat je daar nog wel ‘ns aardig hard kan gaan
Buiten de prestatie is het een feest om daar uberhaupt te fietsen.
groet
hans
Nog niet, ik heb wel plannen in 2011, maar nu nog even niet.. Daarnaast, tijdrijden vind ik (behalve als het even niet gaat) geweldig.
Haha, ik had ook niet de illusie dat je het tijdrijden voor iets zou inwisselen, zoiets bestaat simpelweg niet!
Ik vermoed dat jou fysieke talenten en mentale FOCUS, je naast de tijdrit ook (prima combi) tot een snelle fietser over berg en door dal zullen maken. Wellicht is een deelname aan de Criquelion eind augustus een proefritje waardig?
en nog dank voor je werk rondom de Swift Time Trials
hans
Hoi Hans,
Tja, het probleem met cyclo’s is de duur. Die was bij mij lang niet zo best. Pas eind vorig seizoen (MTR) kreeg ik voor het eerst het idee dat ik niet heel erg inleverde als de inspanning meer dan 1 uur duurde. Zo iets moet groeien. Verder ben ik een slechte eter, zeker tijdens ‘koers’. Maar volgend seizoen ga ik zeker een cyclo rijden.
Wat betreft de Criquelion: die lijkt me te kort op mijn sportieve doelen van dit jaar. Dat gaat ten koste van beide prestaties. Dat zou zonde zijn.
Zenuwpeesje toch…
Volgens mij was ‘t Der Jan, die ooit zijn TT voorwiel verkeerd om had gestoken. Kan me zoiets bij LA niet voorstellen.
En zoals altijd heeft Bruco gelijk…