Arbeid adelt (en adel arbeidt niet, grapte men al in de legendarische stripserie “Van nul tot nuâ€). Aangezien ik wel een edele – edoch geen adellijke – achternaam heb, sloof ik zo nu en dan voor voor anderen, vrijwillig wel te verstaan.
Meestal heb je veel eer van je werk. Complimentjes in de vorm van PM’s, e-mails, schouderklopjes en andere dankbetuigingen maken e.a. de inspanning meer dan waard. Het grootste geluk heb ik echter als ik zie dat de mensen voor wie je het doet, het zichtbaar naar de zin hebben. Dat mijn enthousiasme aanstekelijk werkt.
Dat je het niet iedereen naar de zin kan maken bleek onlangs ook helaas: “Ik zie mensen op tijdrit fietsjes met spaakwielen, dichte achterwielen en een veel te groot ego zonder inhoud. Daar wil ik niet mee geassocieerd worden. Get a life. Ga eens wat nuttigs doen dan zeuren (..)â€. Harde woorden van een mede-forumlid. Het was even slikken. Heb ik met m’n grote bek weer eens iemand onbedoeld geschoffeerd? Leer ik het dan nooit? Af en toe wat milder en subtieler zijn? Of is het nog erger, doe ik meer mensen niet, dan wel plezier met m’n goed bedoelde bemoeizucht?
Gelukkig kwam er dit keer een opsteker uit onverwachte hoek. Op de dag van arbeid plofte het nieuwe Fiets-magazine op de deurmat:
De inspanningen voor de TijdstrijdersCup hebben landelijke publiciteit opgeleverd. Hopelijk helpt dit mee om het volgend jaar voor 150 deelnemers een evenement te organiseren. Mensen die wel met spaakwielen en dichte achterwielen geassocieerd willen worden…
Mooie publiciteit; eer van je werk. Dat belooft wat voor TSC 2011.
(Wielen zónder spaken… wat moet ik me daarbij voorstellen?)
Goed georganiseerd man! Leuk om het in Fiets terug te zien. En ach, zeurpieten hou je altijd, daar laat je je eigen plezier toch niet van afhangen?
@Bruco: Ik denk zo iets als wat bij mevrouw Bax achter in aar fiets gestoken zit. ;))
@Chrissiewizzie: Zeurpieten te over. Maar ik ben schijnbaar ook een onuitstaanbare eikel. ‘t Is niet anders…