Een weldenkend mens gaat niet op een doordeweekse dag proberen om vanuit Delft naar Wezep te reizen in de spits. Een weldenkend mens niet. Die denkt. Die denkt: over Den Haag, naar Utrecht, en dan naar Apeldoorn en dan richting Zwolle… Dat gaat h’m niet worden.
Enfin, ik stond dinsdagavond natuurlijk wél in Wezep. Het plan was met m’n liefje, maar die moest op stel en sprong van haar werkgever kijken of het na de laatste fratsen van Kim Jong-il nog goed toeven was in het buurland. Ik was duidelijk niet alleen, en er waren vele bekende gezichten. De Waarzegger, de Broer van de Schaker, en de Beer van Den Haag waren de meest in het oog springenden. Laatstgenoemde had een vergelijkbaar ondoenlijk traject afgelegd, zij het dat zijn werkterrein in de hoofdstad was gelegen.
De lokaal bekende Waarzegger en de Broer van de Schaker wisten te melden dat dit een glooiend parcours was (80 hoogtemeters, toe maar). Sommigen namen de startvolgorde nogal serieus, en zo kon het gebeuren dat ik 30 seconde startte voor de Beer uit Den Haag, en dat de Waarzegger de Broer van de Schaker ging pogen te verschalken.
Voor de verandering reed ik goed warm, en dat leek zijn vruchten af te werken. Vanaf de start ging het lekker. Vermogen en hartslag zat goed, en de teller liep op tot dik boven de 45 km/u. Er was geen weinig wind (het was sowieso lekker weer), dus de conclusie was dat er dan toch wat hoogte verloren werd. Dit vermoeden werd bevestigd toen de snelheid langzaam zakte richting de 33 km/u. Ik schakelde netjes op en af. Het vermogen bleef stabiel op zo’n 280 Watt, net als de trapfrequentie op zo’n 100 rpm.
Bij het keerpunt kreeg ik de schrik van mijn leven. De Beer kwam dichterbij. Het was dé prikkel die ik nodig had om nog net een tandje op te schakelen. De hartslag ging nog een paar slagen verder boven omslag. Trappen kreng, je gaat je niet laten verslinden door de Beer. Uit een eerdere ontmoeting wist ik hoe hij er op stoom gekomen uitziet.
De ‘beklimming’ ging op de terugweg weer goed, en tijdens de daling tikte ik zelfs de 52 km/u aan. Volledig uitgewoond maar niet ingestort in een ook niet slechte tijd: 23:07 bleef ik de Beer voor. Nu ja, op de meet dan. Hij was wel wat ingelopen. Maar dat deert niet, hij is meestal net iets sneller, en deze tijdrit ging voor de verandering weer eens echt lekker!
Na afloop liet ik mij de maaltijd die mijn schoonouders (zij wonen in de buurt) voor me gemaakt hadden goed smaken. Ze hadden zelfs met eten gewacht tot ik eens om 21:00 kwam aanzetten! Aardappelen, asperges, ham, ei, glaasje witte wijn, komkommer en salade. Â Mjammie! Wat wil een moe gestreden renner nog meer? Met een gevulde maag reed ik weer naar huis, en wegens het ontbreken van files op dit tijdstip lag ik toch nog bÃjna op tijd in bed…