corniel.nl/blog

Het is volbracht! Het was, zwaar, het deed pijn, maar bovenal was het een geweldige ervaring. Eentje waar ik nog lang, met heel, heel, heel veel plezier aan terugdenk. Ik denk niet dat ik dit (met gevoel voor understatement) snel nog eens zal rijden. Toch kunnen vriend I. en ik het elke fietser aanraden zo’n soort tocht éénmaal in zijn/haar leven te rijden.

SMS

Normaal gesproken ben ik niet van zo van de sms, maar nu was het toch verrekte handig. Om het thuisfront op de hoogte te houden – en om ons op te peppen – werden de nodige sms-jes heen en weer gezonden. Hierbij een overzicht. Uit praktische overwegingen heb ik niet alle sms-jes naar iedereen gezonden. (Voel je dus niet gepasseerd/beledigd als je slechts een kleine subset, of geen van onderstaande sms-jes hebt ontvangen)

14:42 – ikke: Delft
14:43 – Liefje: Tnx voor de update! Fiets-ze!
15:14 – ikke: Maassluis
15:44 – Liefje: V&D
15:57 – rehen (Bedoelde: regen)
15:59 – Liefje: Rehen? Waar is dat? Google maps kent het niet eens!
16:32 – ikke: Regen.. Nu ouddorp
18:48 – ikke: Vlissingen!
18:56 – AW: Nog maar een klein stukje dan Geniet er van!
18:58 – ikke: Lol. Zal ik doen.
19:43 – ikke: Breskens. Eten! Parijs is nog ver…
21:36 – ikke: Belgie!
21:37 – Liefje: Amsterdam-Zuid!
21:38 – JC: Zet hem op! De een na laatste loodjes. Gelukkig blijft het lang licht. Succes
21:42 – Postduif: Gaat goed, hou je I. een beetje uit de wind :-))
23:51 – Harelbeke.?
23:52 – Postduif:  Oooh jullie zijn er bijna
00:45 – JC: Parijs!
01:05 – Liefje: Nog aan het fietsen?
01:48 – ikke: Roubaix!! Tukken.
06:59 – ikke: Exit hotel
09:58 – JC: Held! Maar waarom zijn jullie niet om 8u gestart gister? Succes vandaag! (Noot: keuze van de organisatie. De snelsten – met kortere weg – doen het in zo’n 20 uur, die zouden dan midden in de nacht aankomen)
09:58 – paps: Veel succes vandaag! Doe ajb voorzichtig!
10:09 – ikke: Het bos v wal.
10:10 – Postduif: En niet de chicken run nemen he?!!! (Noot: dat is het pad naast de kasseien)
10:26 – ikke: done!!
10:27 – Postduif: Bikkel!!!
11:46 – Liefje: Wow! Succes vandaag!
12:03 – ikke: Earned lunch (Noot: liefje heeft een wielrenshirt met de tekst: “Ride fast, earn lunch”)
13:10 – ikke: nog 178km… Nl-jp? (Noot: Nederland-Japan was vooral voor onze afleiding)
14:15 – Liefje: En, waar zijn jullie nu? Willen de benen en de bibs nog een beetje?
14:32 – JC: Dus je moet nog even. Nl-ja is een inspiratieloze tikkie terug wedstrijd. 1e helft 1 schot op doel! 0-0 dus.
14:54 – ikke: M.o. No.where. Auw!
15:26 – JC: Met de hakken over de sloot 1-0. Zet hem op nog een uurtje of … Ehm 4..5?
17:12 – ikke: nog 82km
17:15 – Skits: Zet hem op! Tot vanavond
17:18 – Liefje: Goed zo! Nog ff doorbikkelen!
17:48 – ikke: Nu in compiegne nog 4u (Noot: batterij bijna leeg, mobiel uit)
20:32 – JC: Ga door, je kunt het. Nog eventjes. Je bent er bijna!
21:19 – Liefje: En? En? En?
22:07 – ikke: binnen! (Noot: kwartiertje binnen: Mobiel even aan)
22:07 – Liefje: Joehoeoeoeoeoeoeeoeh! En hoe voel je je nu? Gefeliciteerd, bikkels!
22:08 – JC: Wow gefeliciteerd! Goed hoor. Nog voor het donker. En nu genieten van de stijve onrustige benen!
22:08 – AW: Held! geniet van parijs en tot maandag.

Wijsheden, wetmatigheden en grote leugens

“Parijs is nog ver (..)”. Deze legendarische woorden, zijn van Joop. Mijnheer Zoetemelk voor niet-intimi. De persoonlijke beleving bij deze uitspraak strookt echter niet altijd met de topografische data: Op het Museumplein  was deze uitspraak op I. en mij veel minder van toepassing, dan tijdens onze passage van Harelbeke. Het meest van toepassing was dit wellicht zelfs op ‘slechts’ 230 kilometer van Parijs.

Ook Dorrestijns levensinzichten passeerden geregeld de revue. Zo hadden was daar de kleine wijzing op het motto van zijn zijn twee huwelijksliederen: “Zelfs Christus aan het kruis, had het beter, dan wij hier, zo ver van huis (..)”. Opbeurende was zijn inzicht over menselijk lijden: “Maar, hoe ellendig ik me ook voel, ik beur helemaal op als ik een ambulance hoor. Dan denk ik: er is gelukkig iemand er nog beroerder aan toe dan ik (..)”. En zo is het maar net. Als je maatje enorme zadelpijn heeft, dan ben je blij dat jij minder zadelpijn hebt. Rij je op hangen en wurgen in het wiel, dan denkt de ander: heerlijk, bij mij gaat het zo slecht nog niet.

Eerst werk, dan het meisje

Bij Delft hebben we korte stop gemaakt bij m’n werk. Daar stonden een aantal collega’s aan de kant van de weg om me aan te moedigen. Op dat moment waren we nog fris, maar zeker op de zwaardere momenten keken we met plezier terug op deze korte stop. Jongens bedankt!

De eerste 100 kilometer volgens Gasheer(G)

Met grote dank aan Gastheer(G) gingen die zeer voorspoedig. Hij legde ook e.a. vast op film:

Roubaix

De nacht brachten wij door in Roubaix. Gelukkig deed de portier nog open om kwart voor twee. Na een verkwikkende douche lagen wij er net na tweeën in. We waren in geen tijd weg. De wekker om zes uur was vroeg, maar Parijs was – inderdaad – nog ver. En het Bos wachtte.

Het Bos van Wallers

Onder mijn wielervrienden leeft de gedachte dat ik geen keitjes lust. Het is zeker waar dat ik niet blij wordt van klinkerweggetjes, en allerhande derderangs asfalt en/of plaveisel, maar een écht goede (of dus slechte) kasseistrook is iets anders. Dat is een belevenis, een uitdaging. Geen hinderlijke onderbreking van je tochtje. De strook bij Wallers is dus geweldig om over heen te rijden. Focus, trappen, het stuur zo vrij mogelijk laten lopen, vooral niet vastklemmen, en gaan! En voor je het weet ben je er. Kortom, ik heb genoten. Zelfs met zeven bar in mijn 23 millimeterbandjes. (Wel is mijn zadeltasje er gesneuveld, lekker belangrijk :))

Parijs

Parijs liet vervolgens lang, heel lang op zich wachten. Lange rechte wegen, met passerende oto’s. Om gek van te worden. Door Parijs zelf was geweldig. Als waren wij fietscouriers stuurden wij tussen de rijdende en stilstaande obstakels door. Met uiteindelijk de ultime beloning: De Arc de Triomphe, Champs Elysees, de Seine en uiteindelijk het eindstation: De Eifeltoren! Onder dit – opzich overgewaardeerde stuk schroot – werden we opgewacht door de organisatie van Skits. Na 33 uur 45, 595 kilometer, waren we er dan. De organisatie van Skits (onder bezielende leiding van Dionne) wordt hartelijk bedankt voor de inzet die hebben geleid tot dit geweldige evenement. Bedankt!

Foto’s

Zie ook het fotoverslag: Amsterdam-Parijs is fotovlucht.

This entry was posted on Monday, June 21st, 2010 at 13:56 and is filed under Nøbel. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.