Er zijn mensen die beweren dat beelden (soms) meer zeggen dan 1000 worden. Of dat zo is betwijfel ik. Wel is plaatjes kijken veel makkelijker. 
De weerverwachting stemde ons vrolijk, Zo’n duwtje in de rug konden we wel gebruiken.
Bij het Museumplein trof ik I.
de concurentie,
en hun fietsen…
Na een korte uitleg van de drill instructor
konden we er van door. We passeerde onderweg het Olympisch Stadion
om daarna de ringvaart op te draaien.
Daar werden we opgewacht door Gastheer(G)
die  e.a. vastlegde op film.
Op naar Delft
waar we met gejuich werden ontvangen.
Na een korte stop
was het afscheid nemen: tot maandag!
Bij de pont van Maassluis namen we afscheid van Gastheer(G)
en propte ik nog een krentenbol naar binnen.
Rond het Haringvliet moesten we nog een trapje op,
hoort er ook bij zullen we maar zeggen.
Van onze (ex-)premier Balkende leerden wel dat je de wind in Zeeland altijd tegen hebt
Dat (ex-)premiers niet altijd de waarheid spreken ervaarden wij op de brouwersdam, waar we profiteerden van de wind,
Hoewel deze kite- en windsurfers dat natuurlijk nog beter deden.
Hoewel we al wel wat Wellness konden gebruiken
moesten we door: Parijs was nog ver…
Dus gingen we verder. Over de Neeltje Jans,
richting Middelburg en Vlissingen. Daar raakten we danig in de war: Breskens bleek verder weg dan Engeland…
Op de boot konden de beentjes even omhoog, en het thuisfront gebeld worden.
Daarna trapje af,
en eten!
Is er leven op Pluto? Kunnen we dansen op de maan?  Is er een plaats tussen de sterren, waar we heen kunnen gaan? Nee, maar wel naar België!
Al snel trad de duisternis in. Gelukkig hadden we goede verlichting.
Want zonder waren we hier wellicht rechtsaf geslagen, richting het geboorte dorp van Briek, in plaats van linksaf.
Door België ging het voorspoedig, op een enkel obstakel na.
Het werd later en later, en we waren er niet gerust op, maar gelukkig: we bleken nog welkom!
Verder niet treuzelen, fietsen naar binnen en slapen.
De wekker vier uur later was niet voldoende. I. neemt een flinke kop koffie.
In Roubaix pakken we de legendarische laatste strook en rijden onder het nog één kilometer vot door,
was het maar waar…
Op weg naar Wallers ondervinden we de nodige hindernissen: Treinen,
en natuurlijk  kasseien!
Ingmar doet een extra strookje om wakker te worden.
En met wat hulp van de locale vvv
bereiken we het bos van Wallers.
En dan volgt mijn ontgroening!
I. doet hem op routine, maar niet met minder plezier!
Roubaix is het toppunt van troosteloosheid. Getuigde onder andere dit verlate mijngebouw.
I. is er gek op, geen idee waarom…
Daarna snel bevoorraden en verder,
er volgen nog vele graanvelden,
daar in de middle of f#ck!n’ nowhere.
Dat betekend dus lunchen in de berm,
en weer verder. Langs de eindeloze lange rechte wegen.
Tot eindelijk, na heel lang fietsen, Parijs opeens nÃet ver meer is.
En als we dan in Parijs de finish zien liggen,
voelen we ons euforisch. Zo’n 33 uur en 3 kwartier na vertrek, en 595 kilometer verder, zijn we dan binnen!
Foto volgt nog…
De reis naar de camping kent nog de nodige uitdagingen. Zoals een straftraining achter dit busje aan.
De volgende ochtend zien we pas hoe leuk de camping is,
en genieten we van een stevig en welverdiend ontbijt.
De  fietsen worden ingepakt,
en we kunnen naar huis. Met dank aan de Thalys duurt die reis echter Ãets korter…
N.B. Foto’s met dank aan Gastheer(G), I., en JC
Wat een geweldige fotoreportage! Alsnog, hartstikke goed gedaan hoor (de fietstocht)! Ben helemaal trots op je!
wij zijn trots op je. Goed gedaan!! Doet me denken aan je allereerste fietstochten door de polder. Was er toen ook maar sms mogelijk geweest, dan had ik heel wat minder spanning gehad.
Hulde voor deze onderneming! Vooral natuurlijk voor de gekozen route: Wallers is het Walhalla.
Hoezo was ‘stayeren’ niet toegestaan? Moesten ook de tweetallen elkaar in de wind zetten? Dat was aan jou wel besteed, me dunkt.
@neline: Mams, wellicht had het er ook mee te maken dat ik toen tien was?
@Bruco: je mocht niet stayeren bij andere teams/derden. Met je eigen teammaat mocht het wel. En ik heb heel lang naar I.’s kont gekeken.
[...] kijk op de wereld: lekker belangerijk… « Spannend Amsterdam-Parijs in fotovlucht [...]
Hi Corniel,
Via Lannie meegeleefd, maar de foto’s maken het echt “tastbaar” en “voelbaar”
Die kasseien/kinderhoofdjes –> AU! De krentenbol die zo lekker smaakt en het bed dat zo lekker ligt. En het tevreden gevoel achteraf -> SUPER!
Wat een spierkracht en uithoudingsvermogen in die >60 (?) kilo!!!
Wow Corniel,
Geweldige prestatie !! Petje af ! Wat een doorzettingvermogen en kracht !
Dat jullie nog zoveel foto’s hebben kunnen maken ! Echt super !