Aan alles komt een einde (zaken zonder einde zoals cirkels uitgezonderd). Zo ook aan het tijdritseizoen van 2010. Vol ambitie was ik aan dit seizoen begonnen, enigszins gelaten sluit ik het vandaag af. Slechts een pr werd aangescherpt (de dubbel van Woubrugge), al zat ik er bij het NK in Texel dichtbij. Het was het gewoon allemaal nét niet dit jaar.
Na het NK ging het bergafwaarts. Ik belandde in de lappenmand en reed geen deuk meer in een pakje boter. Toch wilde ik het vandaag nog één keer proberen.
Forumvriend P. had het ludieke idee opgevat om een week na de Monstertijdrit een informele tijdrit te organiseren over de Lekdijk (hij heeft het TT-virus flink te pakken kan ik u verzekeren). Start en finish in Schoonhoven, parallel aan de Tiendweg, net voorbij het zwembad. De route passeerde achtereenvolgens: Willige Langerak, Cabauw (in de verte, maar toch), het gemaal, de snuffelpaal, het Oerlemansbosje, Â de Rolafweg (waar eens mijn fietscross club was), De boederij van Aantjes, Zalmsteke (met polstokverspringnen), De kleiduiven schietvereniging, het veerhuisje, Jaarsveld, de rioolwaterzuiveringsinstallatie, de afslag naar Lopikerkapel (en Uitweg). Dit laatste was tevens keerpunt. Nostalgie verzekerd.
Dan zeg je dus geen  nee. Zeker niet als er alleen maar TT-vrienden aan de start staan: P., De Coureur (ook bekend als de beer zonder ellebogen),  De Hulk (uit den Haag), de gebroeders G. (nu ja er was er maar een),  en R. (iemand die verdacht hard rijd zonder speciaal TT-materiaal) en Kipje (de winnaar van de dag). Naast de stadspoort werd vooraf in de locale bouwkeet annex snackhok wat koffie en fris genuttigd. Daarna konden we beginnen.
Bij de start was het even rommelen met de startprocedure, maar na dat de pikorde was vastgesteld (Kipje als laatste, hoe kan het ook anders) kon iedereen met een tussenpauze van dertig tellen vertrekken. Ik ging als tweede.
Met P. in het vizier (onervaren, enkel ̩̩n MTR gereden) hoopte ik een mooi mikpunt te hebben. Vol goede moed vertrok ik. Het ging direct niet soepel, maar alles was binnen de perken. Al snel zag ik echter dat ik niet meer inliep. Kort daarna denderde De Coureur over me heen. Ik stond stil. Al snel begon alles Рnet als een week Рeerder pijn te doen.
Door het voortdurende slingeren in combinatie met de wind vond ik mijn ritme nooit. De kaars ging langzaam uit. Na het keerpunt konden alleen R. en De Hulk me nog inhalen. R. riep me iets bemoedigends toe, en De Hulk stond ter hoogte van Jaarsveld foto’s te maken. Hmm, die was dus afgestapt.
Ik kon me niet meer opladen. De haden gingen op het stuur, en het vermogen en de hartslag daalden. Â Pas met de finish in het vooruitzicht kon ik me nog een keer leegtrekken: op de 54:12 (daar rijd ik normaal nooit op) volle bak richting de finish. Het mocht niet baten. Laatste met 55:43. Gelukkig hebben we de SRM-output nog?!
N.B. Ik was zo onhandig om de SRM voor de start niet de kalibreren. De hoogte van het vermogen is derhalve ter indicatie. De rest klopt als het goed is wel.
Machtig wat slingert het vermogen. wel gaaf om te kunnen zien.
Erg interesant,wellicht eens gaan kijken naar een achterwiel met dikke naaf.
[quote](Kipje als laatste, hoe kan het ook anders)[/quote] wat probeer je hier mee te zeggen
Dat Kipje (wie zou ik daar toch mee bedoelen ;)) de rapste is.
Balen als het allemaal niet loopt (ok, rijdt) zoals je graag zou willen…. ‘t enige wat je kan doen is de moed niet verliezen en gewoon maar doorgaan denk ik. En volgend seizoen weer nieuwe ronde nieuwe kansen jeweetwel.
Maar ga eerst maar eens een tijdje lekker chillaxen
@Jizka: Och, de laatste weken weet ik waar het aan ligt. Gewoon vervelende monstertjes. De rest, dat is passé. Op naar 2011.