Omdat de fraude moest worden gecompenseerd, m’n moeder me wel weer eens wilde zien, m’n liefje heel hard met haar promotie bezig is en dus andere dingen aan het hoofd had én omdat het weer gewoon te mooi (al dacht niet iedereen daarover gezien negatieve reisadviezen en heus weeralarm) was om binnen te blijven zitten, besloot ik dat het vandaag een mooi moment was voor een lange D1-training. Lekker op de cyclocrossert richting Lopik, om ter plekke te controleren of ons wielertalent nog steeds genoeg rust neemt, en genoeg spiermassa opbouwt.
Om met dat laatste te beginnen: ziet er prima uit. Komt wel goed met ’t manneke. De training zelf was echt fantastisch. De knisperende sneeuw onder de noppen. De otomobielen die zich glibberend  door rotondes manoeuvreren, waar ik heerlijk strak door heen kon sturen. Ja, vandaag was ik bijna net zo snel als de otomobiel op Neerlands binnenwegen.
Dat was ook wel de plek om te fietsen. Die binnenwegen. Fietspaden waren in geen velden of wegen te bekennen. Zij zijn ongetwijfeld niet weggelopen, maar te bekennen, ho maar. Alles wat sneeuw wat er blonk. Dat had wel een nadeel: Pekel. Maar goed, bij paps en mams thuis dat er maar even netjes afgeborsteld. Dat was wel nodig ook.
Na een korte pauze met gebakken ei, cola ̩n chocolade was de inwendige mensch weer afdoende versterkt. Zeker toen de stroomvoorziening er ter plaatste de brui aan gaf wist ik het zeker. Terug naar huis. Daar is het behaaglijk warm en wacht de boerenkool met worst en spekjes. Liefde gaat Рzeker na een lange training Рdoor de maag.Dus voor dat de schemer inzette, weer op de fiets, en gaan.
Dan denk je dat je een bekende route rijdt, maar met veel sneeuw in inmiddels ingevallen duisteris, valt dat toch best tegen. Zo stond ik oppeens volledig ongepland in Driebruggen. Gelukkig had ik de Garmin bij me. Voor de niet ingewijden, dat is een soort TomTom, maar dan een die als fietst ook acceptabel doet. Zo kon ik 100,59 kilometer later toch nog op tijd aanschuiven voor een heerlijke maaltijd. En met dank aan m’n nieuwe Sugoi broek: geen centje pijn.
[...] Corniels kijk op de wereld: lekker belangerijk… « winterpret [...]
[...] kiezen dat lang genoeg is voor wat je in het hoofd hebt. Liever knoop ik er iets aan vast. Een bezoekje aan m’n ouders, vrienden, of verenig ik het nuttige met het (soms minder) aangename, in de vorm van [...]