Het is zaterdagmiddag. Het dooit, en zoals je van je grootmoeder al leerde: na dooi komt regen. O nee, het was iets anders, maar goed, het punt is duidelijk, het is kwalitatief uitermate teleurstellend weer. Kwantitatief ook trouwens. Ik trek m’n winter wieleroutfit aan, als ik een sms-je krijg: “Ik wist niet dat jij regelmatig verkleed gaat als Borat.â€
Ik frons mijn wenkbrauwen, krab me theatraal op het achterhoofd, kijk heel moeilijk. Hoezo?  Ik? Ik heb helemaal niets groens in de kast, laat staan een string. En ik ga niet arena vol met rednecks staan, om dan allerlei Veësvania onvriendelijke dingen te zingen. Zulke masochistische acties zijn aan mij niet besteed. Noch zulke ongenuanceerde gedachten, toch?
Het sms-je vervolgt: “Broek is goed, shirt is wat kort. Groetjes JC en J†. Vriend JC (niet te verwarren met het orakel uit Betondorp, of die hippie die over water liep) heeft wielerkleding van me gekregen en mag mijn oude stalen racer lenen. Ik heb hem overgehaald om 11 april aan de TijdstrijdersCup me te doen. Wilde hij van te voren trainen, de fanatiekeling. en kennelijk heeft vriendin J het passen met rijzende verbazing gade geslagen.
Maar goed, ik moet me haasten. Vandaag een lange duurtraining met VDB en J, niet te verwarren J de vriendin van JC. Kende ik ook maar wat Q’s, W’s en Z’en, dat onderscheidt wat makkelijk. Lekker D1-en langs de ringvaart. Goed voor ruim negentig kilometer. Het is (net) boven nul, de sneeuw prut langs de weg is hier en daar glad, de wind maakt het guur. Gelukkig is de voorspelde regen uitgebleven.
Na twee uur, begint het wat harder te waaien. Vooral J is niet warm genoeg gekleed, maar ook VDB en ondergetekende krijgen het een beetje koud. We eten, maar het effect valt tegen.
Een uur later gaat de wind liggen, helaas krijgen we alsnog regen op ons dak. VDB slaat af. Dan is ie sneller thuis, Â J en ik rijden door. Langzaam maar zeker worden we natter. Wat een masochisten zijn we eigenlijk. Je zou nog beter rednecks op stang kunnen jagen in een warm en zonnig Texas…