Vandaag was ik lekker op stap uit fietsen met mijn vrienden Remko, Jack en Ferry. We melden ons op De Bult voor de vierde editie van de Joop Zoetemelk Classic en schreven ons niet al te ambitieus in voor de 75 kilometer.
Voor Remko was het al weer even geleden dat hij op de racefiets had gezeten, voor Jack de tweede keer in zijn leven, en Ferry had zijn racefietsen de laatste maanden alleen in handen gehad om er aan te sleutelen (als ie daar al aan toe kwam). Kortom, de enige met vorm en conditie was ikzelf. Dat hinderde pret niet. Sterker nog, dat betekende dat ik ongegeneerd een herstel/duurtraining kon afwerken, goede sier maken door ze uit de wind te houden, en zij konden elk op hun eigen manier hun overwinkjes boeken.
Het was dus gezellig, de regen viel mee. En we kwamen veilig thuis, zonder dat ook maar een van ons lek reed of materiaalpech opliep. We behoorden hierdoor tot een zeer select gezelschap.
Gelukkig hebben we de foto’s nog:
Een halve Joop is geen Joop, eigenlijk… Maar niet lekrijden en zo ontspannen op de sportplaat komen is dan weer een hele prestatie.
[...] tussen de weilanden door totdat ik de weg weer herkende van zondag. Ik deed nog geen kwart van de halve Joop, toen ik de eerste bordjes Woubrugge zag. Dat is in ieder geval weer bekend terrein. Gelukkig, nu [...]