Ik ben geen navigatiewonder. Voordat ik een TomTom in m’n auto had, reed ik heel vaak verkeerd. Mét trouwens ook nog steeds af en toe. Op de fiets heb ik geen TomTom. Wel een Garmin, maar die moet ik meestal afstaan aan m’n geliefde. Vandaag was het niet anders.
Toen ik vanmorgen naar mijn werk reed, kon ik me de route – ik hem inmiddels zo’n 300 keer gereden – nog prima herinneren. Nu ja, ik kwam in Leidschendam uit, en dat wijkt wel een beetje af, maar daarna ging het toch weer goed. Vanmiddag echter, was het een drama.
Ik had op bikely.com nog even gekeken hoe de route ook al weer was. Ik had belooft op tijd thuis te zijn voor het eten, en dan moet je niet verdwalen natuurlijk. Maar direct Delft uit ging het al mis. Moest ik nu links, of rechts van het water rijden? Ik wist het niet meer.
Rechts dan maar. Femke zou me afkeurend hebben toegesproken, maar die was in geen velden of wegen te bekennen. Vast in Den Haag, daarvoor moest ik links af. Hè, ik had dus links gemoeten. Enfin, nu reed ik rechts, en draaide richting Rotterdam. Parallel aan de A13. Ik herkende de omgeving. Hier had ik eerder gereden.
Al snel herkende ik het allemaal minder goed. In de verte zag ik een vliegveld op doemen. Hè, dat is toch niet Schiphol? Dan ben ik veel te ver gereden. Maar, nee, naast me lag nog steeds de A13, en die gaat niet langs de ringvaart. Welnu, laat ik dan nu maar eens linksaf gaan, voor ik op de start- en landingsbanen uitkom.
Ik zigzagde wat tussen de weilanden en tuinderijen door en zette koers naar Berkel en Rodenrijs, dat kon ik me nog herinneren van m’n Bikely.com-route. En dan moest ik afslaan bij de Bonfut. De vorige keer dat ik hier verzeild raakte, ging dat nog verkeerd. Toen ging ik hier rechtsaf, maar ik moest dus nog een stukje rechtdoor. Daar ja. En deze Bonfut ging vanzelf over in de Wildersekade. Niet echt mijn favoriet, maar Allah. En daarna weer links. Of toch rechts. Dat eerste bleek niet goed, maar fietsen is geen politiek. Ik had op de Wildersekade toch echt rechts gemoeten.
Het Rotte was, dat ik deze nu miste, en in ruil daarvoor Berschenhoek terugkreeg. Vervolgens veel vlagen van herkenning. Zo telde ik zeven huizen (het kunnen er iets meer geweest zijn)Â en stak ik tussen de weilanden door totdat ik de weg weer herkende van zondag. Ik deed nog geen kwart van de halve Joop, toen ik de eerste bordjes Woubrugge zag. Dat is in ieder geval weer bekend terrein. Gelukkig, nu zou ik toch veilig thuiskomen.
Uiteindelijk 75 kilometer op de teller. Een beetje verdwaald, maar gelukkig voor het donker thuis. En het eten stond al klaar. Nét iets meer dan de kruimeltjes van Klein Duimpje. Gelukkig maar, ik had inmiddels stevige trek.
[...] Geert en ik, we zijn geen politieke zielsverwanten. Zo verdwaalde ik eens omdat ik me niet kon voorstellen dat je vanaf De Wildersekade rechtsaf moest. Zijn oproep [...]